Blanche Marie vallen & Fort Nieuw Amsterdam

Hallo lieve mensen, hier ben ik weer, alweer een weekje later, en ik heb weer veel meegemaakt!

Jullie snakken natuurlijk allemaal naar mijn verhalen over mijn 4daagse trip naar de Blanch Marie vallen ;) Ik zal alvast in 1 zin zeggen: het waren 4 geweldige dagen! Ik heb echt genoten, de eerste 2 dagen had ik het ook naar mijn zin en was ik ook aan het genieten maar had ik nog steeds in mijn achterhoofd dat mijn pappie in het ziekenhuis lag. Onbewust moet je daar natuurlijk toch aan denken. Gelukkig had ik op het kamp waar we verbleven toch gewoon bereik en heb ik donderdagmorgen naar huis kunnen bellen, toen kreeg ik goed nieuws, hij was weer thuis en het ging ook wel goed! Dat was echt een opluchting voor me! Toen kon ik optimaal genieten, omdat ik toen wist dat het wel goed zou komen. Alleen het is jammer genoeg wel weer mis gegaan, gistermiddag (zondag) zou ik om 3 uur skypen met thuis, maar er kwam maar niemand, uiteindelijk vertelde Sander een half uurtje later dat papa weer in het ziekenhuis was. Hij is zondagmorgen weer benauwd geworden en mama heeft toen uiteindelijk maar de ambulance gebeld en deze heeft hem toen meegenomen naar het ziekenhuis. Ze hebben weer allerlei onderzoeken gedaan, maar kunnen geen extreme dingen vinden, waarschijnlijk was het weer een nieuw bloedpropje in zijn longen. Nu weer rust en nog meer medicijnen. Maar ik ben me echt weer rot geschrokken, ik dacht nee hé niet weer, waarom nou?!?! Dat gevoel is bijna niet te omschrijven, om zo ver weg te zitten en dan steeds zo vervelend nieuws vanuit thuis te krijgen. Je voelt je dan echt een beetje machteloos. Daarbij was het natuurlijk ook niet zo’n leuke Moederdag voor mama op deze manier. Vanmorgen heb ik papa nog aan de telefoon gehad, hij is nog in het ziekenhuis, maar het gaat opzich wel weer goed, hopelijk blijft het nu goed gaan. Ik denk aan je lieve papa!

Dag 1
Nu dan eindelijk mijn avontuur! Want ik probeer ondanks het slechte nieuws toch gewoon nog alles positief in te zien en nog steeds te genieten van alles wat ik zie en meemaak.
Dinsdag morgen werden we rond half 10 opgehaald door Elton en Earl, de gidsen. Samen met Inge, Moniek en Marjolein de vriendin van Moniek stapte we in het busje, Cindy, Jeroen de vriend van Cindy, Imke en Marjolijn zaten er al in. Bepakt en bezakt gingen we op weg!
Bijna 4 uur rijden naar Nickerie, die rit heb ik al een keer eerder gedaan met Pasen. Uiteindelijk aangekomen bij Nieuw Nickerie gingen we in de boot, een houten boot natuurlijk. Het was toen nog 2,5 uur varen naar ‘Wasjabo’, een indianendorpje aan het water, ook het dorpje ‘Apura’ ligt er. Alleen de laatste ongeveer 3 kwartier dat we moesten varen kwamen we een regenbui tegen, hebben wij weer! Door de snelheid van de boot en hoe hard de regen naar beneden kwam, deed het best zeer die regen! Wij allemaal weer geschuild onder poncho of zeiltje hebben in stilte het laatste stuk van de boottocht uit gezeten! Ik was wel blij en opgelucht toen we eindelijk stopte en aankwamen bij de eindbestemming. Vlak aan het water bleek al een grote hut te staan wat ons kamp werd voor de komende dagen. In de regen de spullen uit de boot gehaald en naar de hut gebracht. Daar eerst allemaal even droge kleding aangetrokken, want ondanks mijn poncho was ik toch zeiknat geworden :P Na de hangmatten opgehangen te hebben, werden de kaarten te voorschijn gehaald en hebben we gezellig mijn zijn allen zitten kaarten. Toen het droog was heb ik samen met Inge, Moniek en Marjolein nog even een stukje de weg afgelopen bij het hutje. Het was alleen een beetje vies, aangezien de weg ook uit bauxiet bestond. We kregen die avond pindasoep te eten, dat was iets wat ik nog niet ophad in Suriname, maar het was echt heel lekker, met ook veel groenten erin. Na het eten ook nog staand in het donker achter in de laadbak van de truck naar het winkeltje van het dorp gereden om wat drank en chipjes te halen. Een groot gedeelte van het dorp zag er goed uit, het waren redelijk grote huizen, meestal op palen, in meestal redelijke staat, er was stroom aanwezig (in veel huizen zag je de tv aan staan) en stromend water. Zo hadden wij bij het kamp gelukkig ook gewoon een toilet en een douche. Af en toe was het water er alleen even niet, dus kon er even niet door getrokken worden ;) Aan de hoofdstraat stonden ook wel lantaarnpalen, maar die deden het helaas niet allemaal, maar achja het is wat hé……
Dag 2
Om half 9 ontbijt de tweede dag, natuurlijk met lekker roerei en worstjes en vers fruit. We zouden om half 10 vertrekken naar de ‘Blanche Marievallen’, waar we uiteindelijk voor kwamen natuurlijk! Dit werd alleen een uurtje later, maar om half 11 zaten we allemaal achter in de ‘Isuzu’ truck, er waren nu bankjes achterin gezet, zodat we konden zitten. Het was echt gaaf om achter in zo’n laadbak te zitten! Dat had ik nog niet eerder gedaan. Lekker waaien in de wind, dit keer wel mijn haren vastgemaakt tegen het extreme klitgevaar :P Het werd een rit van 2,5 uur. Eerst een groot stuk op een lange bauxiet weg. We reden het dorp uit en kwamen eerst langs de houtzagerij, dat was ook wel apart om te zien, de omgehakte bomen lagen er hoog opgestapeld en mannen waren met grote kettingzagen bezig om de bomen te bewerken. De meeste zonder veiligheidsbril en in korte broek en shirt. En dan ook nog eens omkijken tijdens het zagen als er een auto vol met blanke meiden langs komt, das pas knap hé :P De bomen worden allemaal genummerd naar soort en grote. Jammer was dat er ook een flinke stapel lag van bomen die al aan het wegrotten waren, die zijn denk ik gewoon niet op tijd verwerkt. Na een flink stuk rijden stopte de auto even, Elton stapte even uit en zei we gaan nu een smallere weg in en je kunt wat last hebben van laaghangende taken. Nou dat hebben we geweten, het was net een videogame waar je in zat, we zongen al het liedje: ‘Van voor naar achter, van links naar rechts’. Want het was flink duiken! Maar we hebben er wel veel om kunnen lachen! Onderweg ook nog apen in de bomen gezien en hele mooie grote blauwe vlinders.
Uiteindelijk kwamen we bij het punt van de Blanche Marie, daar was een vervallen ressort, omdat de eigenaar overleden was. Vanaf daar was het nog ongeveer een half uurtje wandelen door het bos en toen…….. toen zagen we een geweldig uitzicht van een machtig mooi bijna onwerkelijk plaatje! Rotsen en planten waar vanuit ieder plekje en gaatje water stroomde, waar het water precies vandaan komt, geen idee :p maar het was echt ontzettend mooi om te zien! Tijdens het wandelen ernaartoe hoorde we het water al stromen, apart geluid is dat en je denkt steeds wanneer zie ik het nou. We hebben natuurlijk ook even heerlijk afgekoeld in het water. Het was lekker water, maar je moest wel aan de kant blijven want in het midden op sommige stukken zat echt best een snelle stroming. Marjolijn heeft dat ook gemerkt, die werd al bijna meegesleurd, daar schrokken we wel even van. Na afgekoeld te zijn waren we nog een stukje verder gelopen en kwamen we nog meer water tegen, dit was meer een rustige kreek waar we over de rotsblokken konden lopen. Hier zaten mooie krapjes en visjes in het water. Het was er echt zoooo heerlijk rustig, het was echt een heerlijk gevoel om aan het water te zitten. En zelfs ondanks het lawaai van het stromende water was het er rustig. Na een pauze met een heerlijk stuk watermeloen zijn we terug gelopen naar de plek waar de truck stond. Daar hebben Inge en ik nog lol gehad om Keesje het doodskopaapje, we gaven hem nootjes, dat vond hij heel erg lief natuurlijk, maar daarna mochten we hem niet meer storen, want hij kwam ff heel lelijk doen tegen Inge haha…….
Toen de rit weer terug met de truck, het was toen al 6 uur, wat betekende dat we in het donker moesten rijden, normaal vind ik dat geen probleem, maar we moesten wel terug door het bosweggetje. En in het bos is het wel nog net iets eerder donker ;) In het begin was het nog wel licht, maar het werd toch wel gauw donker. Het was een beetje eng, maar het was toch ook wel weer een hele leuke belevenis. In het donker takken vermijden en de kriebels krijgen van sprinkhanen en spinnen die de auto invliegen. Toen het nog licht was zijn we wel 2 keer gestopt voor dieren die we zagen, er zaten namelijk hele grote raven in de boom, grote rood met blauwe papegaaien, die echt heel groot waren en ontzettend lawaai maakten! Ook stopte de truck opeens omdat er een schildpad op de weg lag en het was een nog best grote. De chauffeur heeft hem toen opgepakt en aan de kant gelegd zodat we weer verder konden. Dus al met al heb ik nog best wat dieren in het wild gezien, en dat is soms ook best onwerkelijk!
Tegen half 10 terug op het kamp, daar eerst allemaal lekker fris gedoucht en vervolgens het avondeten. Deze bestond uit geroosterde kip, koude aardappelpuree met maïs erdoor en heel lekkere koolsalade. Na het eten was er aan het water een kampvuur, het was lekker om bij het vuur te zitten en er alleen maar naar te staren. We deden net of het ff heel koud was, terwijl het bij het vuur nog warmer was dan verder van het vuur vandaan :P Maar toch was het goed vol te houden en ook erg gezellig. Daarna weer heerlijk in mijn hangmat geslapen! :)
Dag 3
Rond 9 uur het ontbijt en vervolgens weer een volle dagplanning. We zaten rond 11 uur in een bootje, een kleinere dit keer en gingen weer de rivier op. Alleen dit keer na klein stukje varen al een kreek in, daar was het weer ontzettend mooi! Echt een hele mooie begroeiing van planten en de zon die mooi door de bomen scheen. In de kreek leven veel otters en de bedoeling was dan ook natuurlijk ‘otters spotten’. We hebben 2 otters van best dichtbij gezien, en toen we een stuk verder waren zagen we weer een paar keer 2 otters, maar dat waren waarschijnlijk gewoon dezelfde. Wel mooi om ze zo in het wild in zo’n mooi kreek te zien zwemmen, ook even gezien hoe ze de kant op wipte. Onderweg in de kreek even gestopt bij ‘Kamp Inge’, daar even aan land gegaan en kennisgemaakt met een man en zijn vrouw. Dit echtpaar leeft af en toe een week of wat op het stukje land en gaat dan weer terug naar het dorp. De bedoeling van het verblijf is het verbouwen van fruit en groente, we zijn ook door de tuin heengelopen waar de vrouw bezig was, er stond ontzettend veel. Bananen, ananas, verschillende groente. Aan het water stonden 2 open rieten hutjes met matjes erin, daar slaapt het echtpaar dan in. Echt knap hoe de mensen zo kunnen leven en dat is puur eigenlijk voor eigen levensonderhoud. Ik vond een onbewerkte kalebas, die heb ik meegenomen als souvenirtje.
Tijdens het varen door de kreek was er in de lucht ook iets ontzettends moois te zien, de zon stond redelijk recht boven ons en om de zon heen was een ronde regenboog te zien! Dat is weer eens wat anders als zo’n halve in de lucht, deze was echt rond en om de zon heen.
Vervolgens teruggevaren door de kreek naar de rivier en toen nog een stukje de andere kant opgevaren. We kwamen toen bij een zandbank in de rivier, echt gaaf zo’n groot stuk zond midden in een superbrede rivier. We zijn meteen in onze bikini de boot uitgestapt en het was er dan ook heel erg ondiep en lekker warm dat het water was! Daar lekker een tijdje in het water gelegen. Het ging helaas ook even regenen, toen besloten we maar in het water te blijven totdat de regen over was en die was gelukkig zo over.
Om 2 uur terug bij het kamp en daar genoten van een lekker Saotosoep, na de soep even een relaxmomentje. Waarop we om 5 uur weer in de truck stonden en naar een man in het dorp reden, deze man was een slangenvanger, lees: vangt slangen in het wild en stopt ze in een houten kist voor de handel naar Europa of andere delen van Amerika. Hij haalde uit zijn schuurtje in de tuin een aantal kisten met slangen erin, de meeste waren boom(wurg)slangen. Ze zijn niet altijd giftig, maar kunnen wel wurgen. Dat merkte je wel toen de man er in om zijn arm had, de slang begon de arm van de man te wurgen en heel de aders van de man zette op…..auw!! Eén slang was bruin, maar had daarover heen ontzettend mooie regenboogkleuren die je goed zag als hij bewoog, er was ook een felgroene en een oranje. Er werd ook een kistje geopend en daar zaten we 10 kleine slangentjes om elkaar heen gestrengeld, maar die waren nog best pittig! Ik heb de regenboogslang ook aangeraakt, ik had nog nooit een slang aangeraakt en krijg ook altijd wel de kriebels van die beesten, zeker als ze zo dicht bij zijn. Het voelde best vreemd aan! Maar het enge aan die slangen is dat ze zo onvoorspelbaar zijn, ze kronkelen maar door ;)
Toen de slangen weer netjes in de kistjes zaten zijn we verder gegaan, weer langs de houtzagerij en we werden afgezet aan de waterkant. Daar moesten we tussen de bomen een bruggetje over en kwamen we ook in een indianendorpje, maar dan knus, klein en lekker rustig. Toen we op een huis liepen waar heel de familie buiten zat, met ook allemaal lieve schattige kleine indianenkindjes werd meteen door de vrouwen de tafel vol gelegd met sieraden die ze gemaakt hebben. Toen kon ik het natuurlijk niet laten om een leuk setje te kopen, armbandje, ketting en oorbellen van leuke houten kraaltjes. Het is ook superleuk om het van die vrouwen te kopen, omdat je dan ook echt weet wie het gemaakt heeft, en het kost echt heel weinig. Bij het huisje van de familie was een steiger bij het water, daar gingen we de boot weer in en gingen we langs het ‘vogeleiland’ varen. Het was inmiddels al donker geworden en op het eiland komen tegen het donker worden echt duizenden vogels samen, en ook allemaal verschillende. Groene papegaaien, kakatu, witte reigers etc. De bootsman deed een vogelroep en je zag ontzettend veel vogels vliegen, echt machtig mooi om te zien!
Terug bij het kamp kregen we natuurlijk weer te eten ;) De bootsman had die morgen een grote vis in de rivier gevangen, die middag had ik samen met een paar meiden staan kijken hoe Elton die vis helemaal ontlede en in stukken hakte, de schubben en ingewanden vlogen in het rond! Smerig en interessant tegelijk om te zien! Maargoed…. Die vis dus….. die hebben wij die avond te eten gekregen! En het was toch lekker, met een heerlijk sausje erbij! Er zaten wel ontzettend veel graatjes in, dus je moest wel voorzichtig eten. Bij de vis kregen we heuse echte zelfgemaakte patatjes en vers gesneden snijbonen met een lekker knoflooksmaakje. Jaja…. Die mannen die zorgen wel goed voor ons, ze kunnen echt goed koken, daar is niets over te zeggen! Toen ik mijn eerste hap van de vis nam, vond ik het toch wel even een apart idee dat het vis lag die die middag nog in de wasbak lag en ik voor mijn ogen in stukken gehakt zag worden :p haha…..
Die avond wilde ik samen met Imke en Marjolein graag nog wat alcohol drinken samen met de gidsen, alleen was alles op ;) Wij de man van de truck opgetrommeld en die bracht ons wel even naar het winkeltje alleen die bleek dicht te zijn, toen maar door naar het plaatselijke kroegje, dat zag er nog heel gezellig uit, echt zo’n buitenbarretje, er stond zelfs een pooltafel. Alleen het oude eigenaresse vrouwtje was niet meer aanwezig, de indianen zoon die vooral Engels en hun indianendialect sprak die ging zijn moeder wel even wakker maken, de zoon stelde zich voor als the lion…haha…. Ja hoor en moeders kwam naar beneden, ze was nog wat tv aan het kijken, de deur van het barretje werd geopend en we mochten binnen in het schattige barretje. En tegen een leuk prijsje voor het vrouwtje mochten we toen een fles Borque (Surinaamse rum, heel lekker ;)) meenemen, en wat chiller lime voor de rest, dat is een soort desperado’s maar dan van parbobier. We bedanken het vrouwtje vriendelijk en werden door ‘Kennet’ de man van de truck weer afgezet bij het kamp. Het halve dorp werd uitgerukt om ons te helpen, en het gekke is ze doen het met heel veel plezier! Proost!!

Dag 4
De laatste dag alweer, en dus de dag van de terugreis naar de stad. Na ontbeten en opgeruimd te hebben, de spullen in de boot gelaaid. We zijn toen rond half 11 weer vertrokken met de boot. Aan de andere kant van de rivier ligt een buurland van Suriname, namelijk ‘Brits Guyana’. Een land wat ook van Engeland is geweest, vandaar de naam, er wordt dan ook over het algemeen Engels gesproken en natuurlijk eigen dialecten. Ik vertel dit omdat we na ongeveer een half uurtje varen aangemeerd zijn aan de overkant van de rivier en het land opgingen van ‘Brits Guyana’. We kwamen in een dorpje terecht, de naam ben ik even kwijt. Daar moest Elton zich eerst melden bij het dorpshoofd en onze namen doorgeven. Officieel moet je natuurlijk een visum hebben om een ander land te bezoeken, maar voor toeristen maken ze in bepaalde dorpjes wel een uitzondering en geldt er dan een soort gedoogbeleid. We hebben een wandeling door het dorpje gemaakt en moesten ook een stukje een heuvel oplopen daar woonde de meeste mensen. In principe zag ik nog niet veel verschillen met Suriname, de begroeiing en de vruchten waren hetzelfde. De houten huizen waren over het algemeen best groot en stevig. Het was er wel heel katholiek , we kwamen 3 kerkjes lieve houten kerkjes tegen. De schoolkinderen die voor bij gelopen kwamen zagen er ook superschattig uit. De Engelse invloeden zijn aan hun nog goed zichtbaar, schoolkleding namelijk. De ouders meisjes hadden nette blauwe jurkjes aan met witte bloesjes eronder, de jongere kinderen snoezige groen geruite jurkjes en pakjes. Leuk om te zien! Aangezien ik ook nooit in Engeland geweest ben.
Ondanks we er maar anderhalf uur rond gelopen hebben kan ik wel zeggen dat ik op ‘Brits Guyana’ geweest ben. Weer terug in de boot begon het terugvaren naar Nieuw Nickerie waar we dinsdag ook vertrokken zijn. Ik zat samen met Imke en Marjolijn voorin de boot, maar dat was best een pijnlijke plek, we hadden een kussen op de bank, maar de vaart van de boot knalde we het hardst op het water en dat voelde je aan heel je lijf, zeker naar 2 uur! Toen ik uit de boot stapte had ik gewoon pijn tussen m’n ribben en last van mijn rug. Ja je moet er toch allemaal wel iets voor over hebben ;)
Verder was het wel weer heerlijk op het water, ik ben deze week echt flink bijgekleurd, alleen waren mijn knietjes de laatste dag op de boot wel verbrand, dat is dan weer jammer
In Nickerie avond gegeten om 5 uur bij het eettentje waar we ook met Pasen geweest waren, leuk om er nog een tweede keer te komen. En daarna natuurlijk weer bijna 4 uur in de bus, wat er voor zorgde dat we tegen 10 uur aankwamen bij ons huisje.
Ik was echt ontzettend moe, zowel lichamelijk als in mijn hoofd van alle mooie indrukken weer en alle gezelligheid! Ik dacht er nog even over om nog naar het café te gaan, maar uiteindelijk toch maar om 12 uur in bed gedoken, dat was maar goed ook, was zo weg :P
En dit was einde trip Blanche Marie!

Zaterdag ben ik nog met Moniek, Marjolein en Lisanne naar Fort Nieuw Amsterdam geweest. Aan de overkant van ‘Leonsberg’ aan de rivier waar de Surinamerivier en de Commewijnerivier samenkomen ligt Nieuw Amsterdam. Je kunt dan met een bootje naar de overkant. Omdat Nieuw Amsterdam aan het water ligt is er vroeger een fort gebouwd om het land te beschermen, met wallen, kruithuizen, een sluis, bunkers en een hoop kanonnen. Fort Nieuw Amsterdam is nu een openluchtmuseum, dus we zijn door het museum heengelopen, het was heerlijk om er te lopen en leuk om de dingen te bezichtigen. Er was vroeger ook een gevangenis op het fort, die begin jaren 80 echt gesloten is, het is nu ingericht als museum. Ik heb zelfs in een heel smalle isoleercel gestaan, mensen zaten daar minimaal een week in met alleen een onderbroek aan, een houten bed en een emmer voor de behoeften, je kunt nagaan dat de kakkerlakken over je heen kruipen, bah…..
Aan de kant lag ook nog een roestende boot, vroeger werden dingen de kant opgehaald, maar was er te weinig kennis of geld om het te maken. Dat was trouwens ook bij de houtzagerij op wasjabo, daar stonden een paar roestende hijskranen waar de planten doorheen groeide, die er waarschijnlijk ook al heel lang staan.
Nog een stukje over het eiland heen gelopen en een roze flensje geproefd, een knalroze pannenkoek opgerold met roze kokos erin, errug zoet, maar wel heel lekker!

Vandaag was het weer gewoon maandag en dus weer naar stage geweest. Tussen 2 en 3 tijdens het rustuurtje van de kinderen deed ik de kamer controle en ben toen bij een paar kamers blijven hangen. Heerlijk gekletst en genoten van de aanwezigheid van de kinderen. Een paar meiden waar dansjes aan het oefenen voor een uitstapje wat ze binnenkort hebben, leuk om te kijken, en ze leerde me ook wat pasjes, leuk hoor dat hindostaanse dansen! Lekker met de heupjes en de armen zwaaien. Op een andere kamer waren 2 meiden het boek van ‘De heksen van Roald Dahl’ aan het lezen, ze vroegen of het verhaal echt waar was, omdat in het boek staat heksen bestaan echt en dit is geen sprookje, ik heb toen maar verteld dat het inderdaad geen sprookje is maar heksen niet echt bestaan. Ze vonden het boek niet eng en erg leuk, wel moest ik natuurlijk nog een stukje voorlezen. Het blijft een leuk kinderboek!

Nou mensen, weer een veels te lang verhaal weer ondertussen……
Vanaf nu nog 6 weken te gaan, dit klinkt lang maar ook kort!! Ondanks het slecht nieuws over papa wil ik toch nog niet naar huis op dit moment (heb die gedacht afgelopen week wel even gehad hoor!) en probeer ik op advies van mijn ouders en vriendinnen toch nog steeds te genieten hier. Al is dat soms wel een beetje een dubbel gevoel omdat je er niet voor je familie kunt zijn, maar vanaf afstand probeer ik door veel te bellen en skypen toch bij ze te zijn!
Ik heb gelukkig al veel lieve mailtjes en berichtjes van iedereen gehad, dank jullie wel!
Tot de volgende keer,
Liefs van mij!