Nog ff een flinke update ;)

Haaai!!
Fawaka?? Alles goed!
Met mij gaat het echt top! Maar ik heb wel een heel dubbel gevoel, het is nu maandagmorgen iets over half 9 en heb al een gedeelte van mijn koffer ingepakt. Het is nog wel een giga rommel op mn kamer omdat ik nog wel veel moet doen hoor. In 5 maanden tijd kun je toch best wat rommel op je kamer verzamelen haha. Heb ook al ontzettend veel weg gegooid aan kleding en bovendien heb ik een gedeelte aan de meisjes van het kinderhuis gegeven.
Ik ben echt in een soort van roes alles aan het inpakken en opruimen en nog wat wasjes aan het doen. Naar huis gaan betekend op dit moment voor mij twee dingen, iedereen weer zien wat een supergevoel is en afscheid nemen van mijn leventje hier en dat is geen fijn gevoel. Maar dat neemt niet weg dat naar huis gaan toch heel leuk is en weer de mensen te zien in je vertrouwde omgeving.
Dit zal nog wel een lang laatste verhaal worden, dus hoop dat jullie even tijd hebben ;)

Eerst wil ik jullie nog vertellen over mijn trip naar de ‘Raleighvallen’, dit was een vierdaagse trip en echt ook een superervaring. Als ik het kort moet omschrijven was het zwaar, mooi, gezellig en soms primitief. Het leuke aan deze trip is ook dat we met een vliegtuigje heen gingen. We werden vrijdagmiddag om half 1 opgehaald en zijn toen naar vliegveld ‘Zorg en Hoop’ gereden dat is gewoon in de stad. Daar werden we inclusief onze spullen op de weegschaal gezet. Zomaar wogen we met zijn vijven 350 kilo :P. Tegen half 2 steeg het vliegtuigje op, we waren de enige samen met onze gids. De cockpit was gewoon open dus ik kon alle knopjes zien :) De twee piloten duwde beiden tegen de hendel aan om te starten, we allemaal tegelijk oei gaat het zo moeilijk is het dan wel goed haha….
Het vliegen was echt een aparte ervaring, door dat het een klein vliegtuigje was, was er heel veel turbulentie die heel goed voelde. We hadden ook best wel wat regen onderweg. Als je naar beneden keek was het net of je over een groot broccoli-land vloog, het was namelijk alleen maar groen bos. Na ongeveer 40 minuten vliegen landen we op een eiland, gewoon op een stuk zandvlakte. Daar stonden de lokale gidsen ons al op te wachten. Het eiland heette ‘Fungu-eiland’. Een stukje naar beneden lopen en daar stonden de slaap en eethutten. We hadden een grote hut met stapelbedden. Het was een mooi eiland aan het water, met rotsen en stroomversnellingen. Die middag hebben we een rondleiding gedaan over het eiland. ’s Avonds zijn we allemaal om 10 uur gaan slapen, het zou een druk en vermoeiend weekend worden. Nou het was maar goed ook dat we dat gedaan hebben!
De volgende dag zijn we om 10 uur weggegaan, met de boot naar de overkant van het water. Daar het land op en toen begon het hoor….. lopen, lopen en nog eens lopen. We hebben 2,5 uur gelopen door het bos en er waren ook heel wat hindernissen, omgevallen boomstammen en beekjes waar je overheen en doorheen moest. Maar het was wederom heel mooi om alles te zien en te horen in het bos. Er waren twee lokale gidsen met ons mee vanaf het eiland, Wilfred en Sonny. Wilfred hielp ons steeds wel goed over de beekjes heen door zijn hand te bieden. Uiteindelijk kwamen we bij een opener stuk het bos, de grond werd superrotsig en op een gegeven moment stonden we op een groot stuk zwarte harde rotsgrond, er groeide zelfs cactussen. Nog 5 minuutjes door het bos en toen kwamen we bij een hut. Die hut is daar ook door een stichting neergezet voor het toerisme. Er is geen water en stroom aanwezig natuurlijk want het is midden in het bos. Na wat gegeten te hebben gingen we verder het bos in, we gingen de ‘Voltzberg’ beklimmen. Deze berg is 250 meter hoog. Het was heel steil en je moest echt klimmen op de rotsen, net als wand klimmen, maar dan in het echt zeg maar ;) Het was echt eng en gaaf tegelijk! Na ongeveer een half uurtje klimmen kwam je op het eerste plateau, er was een supermooi uitzicht. Je kon vanaf daar nog naar de top, de rest ging wel, maar aangezien ik ontzettende blaren had opgelopen van mijn gympen en toen best zwakke sandaaltjes aanhad, ben ik maar niet mee naar boven geweest. Ik hoorde van de rest dat het heel zwaar was, maar wel een superuitzicht.
Terug gekomen bij de hut zijn we ons gaan baden (ze noemen douchen hier baden) in de kreek, met een bakje water over je hoofd gooien en met sop op je lijf in een kreek staan is best apart maar wel heel lollig. Het baden was wel nodig aangezien de zweetkraan de hele dag opengestaan had :P
Die avond werd op een pitje met olie een maaltijd klaar gemaakt. Het was leuk een keer zo primitief te doen, met een petroleumlamp en een zaklamp je weg vinden. En weet je wat helemaal spannend is, samen of zelfs alleen in het donker plassen langs de hut, met de gedachte dat er best een slang aangeslopen kan komen….. :p haha…
Er was wel een houten hutje met een gat erin, waar je in kon plassen, maar die was verder van de hut af, dus daar ga je in het donker ook niet naar toe.
Om 9 uur zijn we allemaal in de hangmat gegaan omdat we allemaal ontzettend moe waren, die nacht in de hangmat niet heel goed geslapen, mijn hangmat hing niet zo goed waardoor ik niet zo lekker kon liggen, helaas.
De volgende morgen zijn we ook weer een wandeling door het bos gaan doen van ongeveer 3 kwartier, op zoek naar de rotshaantjes, dat waren hele mooie feloranje vogels. Die zaten op een bepaalde plek in het bos. Jammer alleen was om er te komen dat we echt door een heel dichtbebost stuk moesten, de gids moest met zijn mes bijna een weg hakken. Ik was ook aangevallen door een wespennest, echt megagrote, 3 keer gestoken, ik was toen echt even helemaal de weg kwijt, Elton riep terug komen maar ik wist niet welke kant. Uiteindelijk kon ik terug lopen en heeft hij me moeten kalmeren, de pijn was echt heftig. Met bepaalde blaadjes van een boom probeerde hij de pijn verminderen, door twee steken in mijn hand, werd heel mijn hand dik, daar had ik nog wel twee dagen last van. Na onze spullen bij de hut weer gehaald te hebben, begon de tocht terug. De tas was echt zwaar met je hangmat, klamboe en kleding erin. Maar we zijn bikkels en gingen gewoon door ;)
Vlak voordat we bij de boot waren zijn we de ‘Anoemaraval’ ingedoken. Even lekker afkoelen onder de waterval. Rond half 5 waren we weer terug bij het eiland. Na het douchen nog even relaxen in de zon. Het was bijna donker toen Elton ons riep, er waren doodskop aapjes in de boom. Hij gaf ons banaan en we konden de aapjes voeren. Ze waren alleen niet tam genoeg dat ze op je kwamen.
We kregen die avond van Elton frietjes te eten en salade erg lekker, na 2 van die heftige dagen wordt je wel hongerig! Het was toen de laatste avond op Fungu Eiland. De mannen die op het eiland werken hebben allemaal muziekinstumenten, trommels, en sambaballen enzo. Ze hebben samen een soort van ‘bandje’ en wilde graag in de ‘recreatiehut’ voor ons spelen. Elton ging ook mee doen op de trommel en vertelde steeds welke liedjes ze gingen zingen, en vertaalde het Surinaams naar het Nederland. En wij moesten natuurlijk dansen! Het was echt supergezellig!

De volgende dag zijn we wederom vroeg opgestaan en hebben we nog een tocht van anderhalf uur gedaan naar de moederval van de Raleighvallen. Het was er ook echt supermooi, het water stroomde alle kanten op. Ik ben me hier steeds meer over de natuur gaan verbazen, je ziet wel eens dingen op tv in documentaires of films maar dit is toch wel heel echt. Je kan ook echt lang dan op een rots gaan zitten genieten van het geen wat je ziet. En geluid van het water is ook heerlijk rustgevend. Een cd’tje met natuurgeluiden is dan niet meer nodig ;)
Na de moederval begon de terugreis naar de stad. Na 2,5 uur varen in een korjaal, te weinig ingesmeerd te hebben, was ik toch wel verbrand. We kwamen een dorpje, daar hebben we nog een dorpswandeling gedaan. Wederom mooi om te zien hoe de mensen er leven!! Met zo weinig toch zo gelukkig! Allen wat een hoop afval gooien ze in de natuur. Er waren wel veel mensen vanuit het dorp na de stad vertrokken want er woonde er nog maar 75. Achteraan het dorpje waren mannen bezig een korjaal te maken, zo’n boot maken ze van een boomstam en ze gebruiken vuur om de boomstam in vorm te brengen voor de boot. Ook leuk om een keer te zien.
De bus van Elton kwam aangereden, zijn neef kwam hem brengen. Alleen toen we na het eten weg wilde gaan startte hij alleen opeens niet goed meer. Na veel wachten en proberen konden we uiteindelijk toch om 6 uur, 3 uur later, met de bus gaan rijden. We konden wel een lift krijgen van iemand uit het dorp, maar we waren uiteindelijk heel erg opgelucht dat we gewoon lekker met Elton mee konden!! Bovendien was die pick-up een vissersautootje en niet erg heel meer! De weg naar de stad was echt superslecht, dit was weer een andere weg, ik weet niet hoe hij heet. Het was af en toe nauwelijks een weg, zo modderig en kuilen en heuvels, maar gelukkig is Elton een goede chauffeur :)
Na die een rit die uiteindelijk 6 uur geduurd heeft vanwege de slecht weg en een korte stop omdat de motor oververhit werd, waren we ’s avonds om 12 uur thuis.
Thuis aangekomen hebben we Elton een dikke knuffel gegeven, dit was het laatste tripje, en we waren blij dat we gewoon samen met hem veilig thuis gekomen waren! Hij kroonde ons tot heuse avonturistische marron vrouwen!
We stonden met zijn vijven nog steeds verbaasd over de afgelopen 4 dagen, wat we allemaal gedaan en gezien hadden. Mijn hielen die helemaal openlagen hebben nog wel een week pijn gedaan, de kortst ging er vaak af! Maar het is het allemaal waard geweest hoor!

De rest van de week nog de laatste stagedagen, dinsdag, woensdag en donderdag. Ik heb er echt nog van genoten en zoveel mogelijk met verschillende kinderen gekletst. We hebben de laatste paar dagen nog hard aan de dossiers gewerkt. Ik heb nog gesprekken gevoerd met kinderen en navraag gedaan over schoolwerk. Ook foto’s gemaakt van alle kinderen die we erbij konden doen.
Ik had ook op een middag mijn laptop bij, de kinderen vonden het helemaal geweldig en vroegen of hij aan mocht. Ik heb ze toen foto’s laten zien van Nederland, van mijn ouders, dat vonden ze zeer interessant. Ook heb ik veel filmpjes gemaakt van de tripjes, van slangen, aapjes etc. Die heb ik ook laten zien, ze waren helemaal verbaasd en geconcentreerd aan het kijken. Ik heb ook geprobeerd dat ik zo min mogelijk hoefde te mopperen op de kinderen, ik wilde het vooral nog gezellig met ze hebben, en dat is zeker gelukt. Ook het buitenspelen bijvoorbeeld was nog heel gezellig!!

Die vrijdag ben ik met Tessa, Dominique en Lisanne naar de Haman geweest, een Turks badhuis. We hadden het Lisanne voor haar verjaardag gegeven in april, maar het was er nog niet van gekomen. Het was echt heerlijk, lekker even zwemmen, Turks stoombad, scrub en een gehele massage…… genieten!

Dat weekend ben ik verder druk bezig geweest met de afsluiting van stage. Inkopen doen, taart bestellen, foto’s af drukken en opplakken etc. Van het geld wat ik van mensen uit Nederland gekregen heb naar aanleiding van mijn mailtje, heb ik bij het Surinaamse warenhuis veel speelgoed gekocht, voor kinderen cadeautjes, als popjes, autootjes, tennisballen, maar ook voor iedereen tennisracketjes, zandbakspulletjes, educatief materiaal als telramen en puzzels. En als klap op de vuurpijl had ik een kinderfiets gekocht. Ik had bij elkaar opgehaald 152,50 euro. Daar kun je in Suriname heel wat van kopen. Na de spullen gekocht te hebben was er nog wat over, dat heb ik bij gelegd bij de taart en de friet. Ik wil de mensen die geld over gemaakt hadden namens de kinderen en het kinderhuis hartelijk bedanken voor hun gift. En natuurlijk ook namens mijzelf! Het was super om de spullen te kopen en helemaal om te geven. Het geeft echt een goed gevoel en de kinderen waren er superblij mee! Ik weet zeker dat het materiaal goed gebruikt gaat worden.

Zaterdagavond hadden we bij Cindy en Imke thuis een soort van afscheidsfeestje gegeven. Marjolijn die ik via stage heb leren kennen, omdat ze als vrijwilligerster kwam, zou maandag vertrekken naar Curacao en Imke en Laive zouden een weekje met haar meegaan. We hadden allemaal wat mensen uitgenodigd die we hadden leren kennen. Rond 2 uur zijn we nog naar de discotheek gegaan, het was een heel gezellige avond. Een Surinaamse jongen bracht ook lekkere hapjes mee!
Zondagavond nog een laatste keer met heel de groep uit eten geweest bij de Waag, het was gezellig, maar ik moest dus ook afscheid nemen van Marjolein, dat was nog best moeilijk, hebben toch een leuke tijd gehad samen hier.

En maandag was het dan zo ver…… het grote moment…. Eindgesprek en beoordeling op stage en afscheid nemen van de kinderen!! Tegen het laatste zag ik wel heel erg op! Ik ga de kinderen zo ontzettend missen!! Zeker mijn kinderen van de derdeklas die ik begeleid heb, daar heb je toch dik 4 maanden heel intensief mee gewerkt. Met het ene kind heb je uiteindelijk iets meer als met de ander maar ik ga ze echt allemaal missen. Het waren er nu op het laatst 49.
Ons eindgesprek hadden we die ochtend om 10 uur met stagebegeleidster Mariska. Ze had onze eindverslagen gelezen en gaf ons wat persoonlijke feedback en zei in het algemeen hoe ze ons als stagiaires gevonden heeft. En het was eigenlijk niet anders als positief!! Is dat niet even fijn :P :) En tenslotte zei ze ik geef jullie voor de stage een hele dikke 9! :) Zo nou beter kan niet vond ik! Alleen een beetje jammer dat op de stageformulieren van ons tegenwoordig geen cijfers ingevuld kunnen worden, maar alleen behaald of niet behaald Maar we hebben het wel haha ;)
Vervolgens belde onze docent uit Nederland ook nog en heeft met Mariska gesproken, ik heb hem ook nog aan de lijn gehad. En alles was prima zei hij, en hij zag ons in Nederland wel weer.

Lisanne en ik hadden een heel leuk afscheid voorbereid voor de kinderen, we hadden friet gekocht voor als ze uit school kwamen. Bijna 17 kilo friet was er op gegaan! Dus ik heb m’n oude werk weer even hervat en voor bijna 50 kinderen in een benauwde keuken boven een warm fornuis is een megawok met olie friet staan bakken. Maar het was wel heel leuk, zeker toen ik de gezichten van de kinderen zag! Jaaaa lekker frietjes :)! Ze genoten er erg van, de kokkin had wel komkommer en groenten klaar gemaakt dus was het ook nog een beetje gezond ;)
Daarna zijn we meteen doorgegaan met het uitdelen van de spullen die ik gekocht had, en Lisanne had van haar moeder ook nog wat spullen. Tevens hebben we dus wat kleding uitgedeeld, dat vond ik toch wel iets aparts hoor, dat je je kleren uitdeelt aan die meisjes en dat ze dan nu waarschijnlijk in mijn truitje of mijn rok lopen. Maar wel super dat je ze er blij mee kunt maken! Ze hebben het zo nodig! De kinderen vonden de fiets echt geweldig en hadden zoiets echt nooit verwacht natuurlijk. Ook mijn stagebegeleidster stond verbaasd te kijken. We hadden ook voor iedereen een blaadje met een foto van het kind alleen of van het kind met één van ons samen, en daar bijgeschreven bedankt voor de fijne tijd liefs van Lisanne en Hanneke. Om 3 uur was het tijd voor de taart met lekkere ranja! De kinderen hebben eerst een liedje voor ons gezongen, dat was ook erg leuk, normaal gesproken als er een donatie kwam dan werd er voor die mensen een liedje gezongen en nu zongen ze voor ons. Toch heel speciaal! Dus lekker gesmikkeld en gesmuld. Vervolgens hebben we nog een rondje door het huis genomen, ik vond het echt zo’n vreemd gevoel!! Ik heb ook echt alle kinderen persoonlijk gedag gezegd, sommige kinderen vonden het ook heel moeilijk om afscheid van mij te nemen, dat merkte je echt. Ik heb mijn tranen niet binnen kunnen houden, afscheid nemen is niets voor mij en in deze situatie zeker niet! Het oudste meisje van 18 heeft ons getroost en zei dat we erg goed en lief waren geweest en ze ons ook zeker gaat missen. Toen we in de taxi zaten en die wegreed bleven we maar zwaaien naar de kinderen die bij de poort stonden, Lisanne en ik hebben nog wel even samen moeten uithuilen in de taxi. Maar we hebben wel echt goed afscheid genomen! Het was een supergezellig en goede dag!

Die avond kon ik ook lekker relaxen want ben met Moniek een nachtje naar een hotel geweest. Geen kolosaal hotel in de stad, maar op commewijne en het waren tweepersoonshuisjes, het heette ‘De Plantage’. Een lekker rustige omgeving in de natuur, we waren ook de enige gasten…… is da geen luxe. Het zwembad en de jacuzzi voor je alleen en een kok die speciaal alleen voor jou kookt! Ik had m’n laptop meegenomen dus we hebben heerlijk in het huisje een film gekeken. Een echt meidenuitstapje!
De volgende dag werden we door 2 vrienden opgehaald en zijn we nog even naar Frederiksdorp geweest, ook een oude plantage, waar nog dingen van vroeger te zien zijn.

Woensdag was Inge jarig, ze werd 21 jaar. We hadden ook voor haar weer het hele huis versierd en leuke cadeautjes bedacht. ’s Morgens namen we haar mee naar de stad en mocht ze een Surinaamse pop uitzoeken, die wilde ze graag hebben. Die middag zijn we met zijn allen bij een mevrouw thuis sieraden gaan maken. Ze had buiten een grote tafel staan waar een kleed op lag en die lag helemaal vol met kralen. Zoeken maar dus! We hebben allemaal leuke dingen gemaakt, ik had 2 armbanden en oorbellen gemaakt.
’s Avonds zijn we uit eten geweest bij een pastarestaurant, dat was echt superlekker, we kregen voor onze groep van 11 mensen 5 grote schalen met verschillende pasta’s en konden we allemaal van eten. Vervolgens nog feesten bij de Millennium.

Donderdagmorgen zijn we een kijkje gaan nemen bij ‘Opa Doeli’, de jeugdgevangenis. Het was heel interessant, een vrouw heeft ons rondgeleid en veel verteld. Wegens privacy mochten we alleen niet in het cellenhuis waar de jongeren verblijven, maar konden het wel van buitenaf zien.
Die middag werd Lisanne door taxi Marlon opgehaald, ze had besloten om een weekje eerder terug naar Nederland te gaan. Dit vonden wij erg jammer, maar voor haar erg fijn natuurlijk. Dus naast Marjolijn was zij al de tweede waar ik afscheid van moest nemen.
Donderdagavond voor de laatste avond naar de Havanna Lounge geweest, het was een superleuke avond!

Het weekend waren Tessa en ik alleen thuis, Moniek, Dominique en Inge waren nog op een tripje. Vrijdag hebben Tessa en ik een lekker lui dagje gehouden en thuis alvast wat opgeruimd, verder zijn we dat weekend veel samen geweest met Harvey en Malio en Cindy. Die avond laatste avond La Caff, echt raar al die dingen die je voor het laatst doet! Zo merk je steeds meer dat er een eind aan komt, omdat je dan ergens niet meer komt, of iets voor het laatst doet.
Zaterdag ben ik met Tessa, Cindy en wat vrienden nog naar White Beach geweest, ook een gezellige dag! Jammer dat het af en toe ontzettend hard ging regenen, en vooral ook wanneer we net even in de zon wilde gaan liggen. De zon heeft ook niet heel veel meer geschenen, dus ben niet echt veel bruiner geworden ;) De lange regentijd is nu sinds 2 weken wel begonnen, het regent nu veel meer. Maar we hebben nog geboft, eigenlijk zou hij half april al beginnen, maar de seizoenen zijn hier ook aan het verschuiven. Dus hebben eigenlijk heel lang warm en zonnig weer gehad.
Die avond weer een discotheek voor het laatst, de zsa zsa zsu natuurlijk! Daar worden trouwens iedere week foto’s gemaakt en mijn foto van vorige week stond in de krant :)

Zondag lekker uitgeslapen en toen dus begonnen met mijn koffer en de laatste dingen wassen. Al mijn kaarten en foto’s heb ik van de muur gehaald, is echt kaal nu Echt raar je kamer na 5 maanden leeg halen, heb daar toch behoorlijk wat nachtjes doorgebracht.
In de avond ben ik met Tessa en Cindy nog naar een gymzaal gegaan waar wat vrienden aan het basketballen waren. Erg leuk om te kijken, ook al snap ik nog steeds de spelregels niet ;)

Zometeen ga ik met Tessa even naar het postkantoor aan de haven, even een doos opsturen met onder andere de hangmatten, die zijn te zwaar voor in de koffer.
Daarna nog de stad in om souvenirs te kopen, zal eens wat leuke dingen uit gaan zoeken ;)
Vervolgens nog met zijn allen boodschappen doen, want we geven vanavond met zijn alleen een afscheidsfeestje, vrienden die we hebben leren kennen en de vaste taxichauffeurs komen.

Aangezien KLM bedacht heeft om vanaf 16 juni de vluchten permanent te vervroegen, betekent dit dat ik al om 4 uur vlieg en om 6 uur in de ochtend in Nederland aan kom. In eerste instantie zou ik namelijk om 7 uur terug vliegen. De vervroeging betekent ook dat we hier thuis al om half 12 wegmoeten. Een kennis van Dominique in Suriname heeft een busje en komt ons ophalen, dat is handig! En ook is het vervelend voor mijn ouders dat ze vroeg hun bedje uit moeten, maar dat hebben ze vast wel voor me over ;)

Jullie horen snel nog van me!
Ik ga maar snel een eind maken aan dit megaverslag!
Bigi Brasa en nu echt tot snel!
Liefs van mij!