Weer terug in Nederland.........

Aan alle mooie dingen komt een eind…...dag Switie Sranang!

Morgen ben ik alweer een week terug in Nederland en het voelt nog steeds heel vreemd. Ik wist dat ik de dingen daar moest afsluiten, en dat het tijd was om naar huis te gaan, maar toch wilde je eigenlijk weer blijven…… heel dubbel.
De vliegreis is gelukkig goed verlopen! Precies om 16.05 uur gingen we de lucht in. Ik vloog samen met Moniek, Dominique en Tessa terug. Het inleveren van de koffers ging allemaal lekker snel, mijn koffer woog maar 24, kleding uitdelen en weggooien helpt wel dus ;)
Tessa en ik zijn hand in hand huilend de lucht ingegaan, we hadden gelukkig elkaar, maar hadden het er beiden heel moeilijk mee om de Surinaamse bodem onder ons vandaan te zien gaan.
Ik begon met een film te kijken, maar mijn ogen voelde zo zwaar aan dat ik die maar afgezet heb en een dutje ben gaan doen. Rond 6 uur werd ik wakker omdat we eten kregen, en volgens mij dachten ze dat ik nog niet genoeg kip ophad in Suriname, want ik kreeg lekker rijst met kip haha! Gelukkig smaakte het wel goed, vooral het toetje. De rest van de vliegreis heb ik nog redelijk geslapen, tot 4 uur Nederlandse tijd. Toen heb ik de film afgekeken en kregen we een ontbijt. Tijdens de vlucht had ik niet helemaal door dat we steeds verder van Suriname af gingen en steeds dichter bij Nederland kwamen, dus dat het toch ECHT over was. Tijdens het landen kwam dit besef steeds meer. Om 6 uur Nederlandse tijd stond het vliegtuig aan de grond. Daarna duurde het door alle controles, waar we gelukkig allemaal soepeltjes doorheen kwamen :), bijna een uur voordat we door de magische deur bij de aankomsthal kwamen. En dat moment is echt aan me voorbij gevlogen en heb ik denk ik niet eens echt bewust meegemaakt. Ze stonden zelfs met een spandoek waarop stond ‘Welkom thuis Hanneke’. Die zag ik later pas, de eerste die ik echt zag was papa, die stond vooraan het hekje te wankelen op zijn krukken. Hij was superblij me te zien, en ik was heel blij en gelukkig dat ik nog een teddybeer papa had die ik vast kon pakken :)! Daarna heb ik de rest geknuffeld en gekust, Mama, Sander, Tom, Oma, Ferdinand, Marlies en Stephanie. Het was toch super om iedereen weer te zien!

De rit naar huis was heel vreemd, om weer bij m’n familie in de auto te zitten, Sander die reed en die had ik nog niet eerder zien rijden, omdat hij zijn rijbewijs in maart gehaald had.
Ik was zelfs verbaasd over de drukke snelweg, de vele verkeersborden en de omgeving. Iedereen kent dat gevoel wel als je na 2 weken vakantie weer je stad of woonwijk inrijd en dan alles weer terug ziet en dan toch even denkt ow de bomen zijn toch nog hetzelfde, of de buren hebben toch nog dezelfde auto of juist niet, maar dan is dat gevoel nog veeeeeeel erger. Ik verbaasde me echt om de stomste dingen…… zo raar… wat eerst zo normaal was, was nu even heel vreemd.
De bomen in de straat waren trouwens wel echt veranderd, de hele grote bomen waren ingeruild voor een stuk kleinere, dus het was wel een kaal raar gezicht :P De tuin was wel mooi versierd, ballonnen en vlaggetjes, speciaal voor mij :) En het spandoek werd er bij gezet.
Toen we met de auto aankwamen, zag ik Anne net de straat in lopen, ik ben de auto uitgestapt en naar haar toe gerend. Leuk dat ze ook meteen langs kwam.
Daarna gezellig met zijn allen in de tuin broodjes eten en wat kletsen, ik heb ook meteen aan iedereen souvenirs uitgedeeld. Iedereen vond het erg leuk wat ik voor ze meegenomen had.

Maar toen ging iedereen weg….. en daar zat ik… natuurlijk was ik niet alleen, papa, mama, Sander en Tom waren er gewoon, maar dat gevoel had ik wel een beetje. Ik miste het grote huis, de meiden om me heen, het lawaai van de stad, de zon afgewisseld met de harde regen, het lawaai van de papegaaien van de buren, een hele lieve jongen, alle andere mensen in Suriname, de kindjes en nog veeel meer! Mensen die niet hetzelfde meegemaakt hebben, zullen het gevoel nooit helemaal kunnen begrijpen, maar dat snap ik ook wel. Ik zal dan ook proberen het zo goed mogelijk aan iedereen proberen over te brengen.
Als ik nu terug moet kijken op de 5 maanden was het echt een supertijd! Zoals dat ik aan iedere nieuwe situatie en aan iedere verandering moet wennen, heb ik ook in Suriname zeker moeten wennen. Maar na zeker een maand zat dat wel helemaal goed, ik voelde me echt thuis in het huis, ik zag het als mijn nieuwe woonplek voor de komende tijd, de meiden waren echt mijn huisgenoten en stage was ook heel snel vertrouwd. Ik ben altijd met heel veel plezier naar stage geweest en ondanks dat er wel eens hele moeilijke momenten waren, was het altijd heel leuk en leerzaam. Ik ben blij dat ik er voor de kinderen kon zijn en mijn liefde, hulp en aandacht aan ze heb kunnen geven. Tevens is mijn hulp aan het kinderhuis ook groot geweest, dan denk ik bijvoorbeeld ook aan de dossiers die ik gemaakt heb. Maar zoals ik de eerste tijd in Suriname moest wennen, moet ik nu in Nederland ook weer even wennen, in feite, hoe vertrouwd alles ook is of was, is alles toch voor even weer nieuw. En daarbij moet ik dan in mijn hoofdje alles van de afgelopen maanden te zien verwerken en ik heb gemerkt dat het toch wel even wat tijd vraagt. Ik weet niet hoe lang je meestal last hebt van een jetlag, maar ik merk het toch wel goed. Plassen midden in de nacht wat ik normaal nooit deed, ’s nachts nog niet doorslapen, ’s middags moe zijn, maar het slecht slapen komt misschien ook wel door het gepieker. Ik heb er best moeite mee om het los te laten………… maar het komt allemaal wel goed hoor!
Het enige moment in de 5 maanden dat ik even dacht ik wil naar huis was toen ik hoorde van de toestand van papa, daar heb ik het echt wel even moeilijk mee gehad. Het gevoel machteloos te zijn voor je familie en de angst te laat te zijn als er echt iets gebeurt, maar gelukkig is alles goed afgelopen!
Ik voelde me uiteindelijk ook zo thuis dat ik best wat langer had willen blijven. En hoop ook ooit nog eens terug te kunnen naar Suri!

Maar zoals altijd heeft alles zijn voor en nadelen. Zal eens wat op een rijtje zetten……
Ik heb nu weer een goed wasmachine, dus kan ik mijn kleren weer snel en fatsoenlijk wassen! Slapen zonder klamboe is ook wel fijn, niet meer iedere dag in de weer met dat ding, al heb ik de laatste maand die klamboe wel gelaten voor wat het was hoor ;) Iets gevarieerder eten, en niet alleen kip en rijst haha…… nee hoor we aten ook meer dingen, maar toch is de keus in NL iets groter. Bij het kinderhuis was het wel iedere dag rijst en groente, ze waren vegetarisch, at dan ook niet iedere dag mee. Een goed matras, want dat schuimrubber matras waar je in wegzakte zal ik niet gaan missen. Wat ik wel ga missen is mijn eigen douche op mijn kamer, dat was wel erg fijn! Jammer aan die douche was wel weer dat hij alleen koud water gaf. Maar douche hier nu niet eens heel warm, ben te erg gewent aan het koude water denk ik haha :P Het huis was ook heel fijn, met de lekkere veranda om te zitten, minder fijn waren de vele tralies en prikkeldraad en sloten. Dus ben blij nu niet meer in een gevangenis te zitten ;) Wat ik absoluut niet zal missen zijn de duizenden muggen! Het is wel een verademing om niet constant die beesten van je af te hoeven slaan, of constant te hoeven krabben. Maar toch heel even heb ik ze wel gemist hoor :p Die ‘kutmuggen’ zoals we ze noemde haha…. De Surinamers namen het al van ons over!
Gelukkig is het nu mooi zomerweer in Nederland, maar in Suriname ben je wel meer gegarandeerd van warm weer. Behalve de vele harde regenbuien, die zijn weer wat minder.
In Nederland heb je geen goedkope taxi’s, ben nog nooit zo vaak met de taxi geweest als daar, dat wordt bijna afkicken ;)
Het uitgaansleven in Suri is echt geweldig, dansen op straat en salsa en merengue dansen in de discotheek samen met een jongen! Ook worden mensen niet boos als je tegen ze aan stoot.
Nog iets wat fijn is, de gastvrijheid van de mensen, mee eten is heel normaal!
Ik hoef niet meer in die overvolle warme drukke met harde muziek busjes te zitten….. maar toch was dat eigenlijk wel heel leuk! Draaide ze hier ook maar gezellig muziek in de bus en konden de ramen ook maar open. Fietsen kan gelukkig wel weer aan de rechterkant en kun je als fietser veilig op het fietspad fietsen. Maar links fietsen went ook snel hoor, zelfs het harde getoeter en geroep van alle mannen went. Wel oppassen dat je er niet zo hard van schrok dat je van je fiets viel natuurlijk :P
Het is in ieder gevoel goed voor je ego, sommige dingen waren wel wat vulgair, maar sommige dingen ook grappig, leuk of vriendelijk…… en zelfs dat mis ik wel nu ik hier over straat loop. Je wist in ieder geval als je in de drukke winkelstraten liep dat je als vrouw bekeken werd, maar of dat dat nou was omdat je blank en een vrouw, of mooi en een vrouw was, dat is niet helemaal duidelijk :P
Afscheid nemen van de kids was ook ontzettend moeilijk, een nadeel van ver weg stage lopen is ook dat je het gevoel hebt dat je ze ‘echt’ achter laat en niets meer voor ze kan doen, en niet meer weet hoe het nu verder met ze gaat. Ik heb ook geen mooie en gezellige momenten meer met ze, maar die heb ik gelukkig wel al duizenden gehad en opgeslagen op m’n harde schijf.
Een groot voordeel van in Suriname stage lopen vond ik dat je ver weg van school was, dus niet tussendoor naar school hoefde, en je dus helemaal op je stage kon storten en niet echt andere verplichtingen aan school had.
Maar zo kan ik dus nog wel even door gaan……….

Tot slot zal ik er nog aan toevoegen, het was een geweldige tijd en ondanks dat het afscheid nemen van het land en zijn mensen ontzettend moeilijk was, kan ik wel hallo zeggen tegen een hele berg nieuwe ervaringen! Die nog lang in mijn gedachten zullen zitten…… uiteindelijk langzaam op de achtergrond zullen gaan verdwijnen, maar nooit vergeten zullen worden. En gelukkig hebben we ook nog de grote hoeveelheid aan reisverslagen, foto’s en filmpjes!

Nou, dit was dan de allerlaatste keer dat ik jullie met mijn superlange verhalen lastig gevallen heb!
En met een diepe zucht……. en een puf….. is dit verhaaltje dan ECHT UIT!!

Me Lobi Joe (ik hou van jullie)

Bigi Brassa van Hanneke!

Voor de gene die het nog leuk vinden, heb bij de laatste berichten de foto’s aangevuld.