Brownsberg en stuwmeer!

Brownsberg en stuwmeer weekend, bijna niet in woorden te omschrijven……!

Ik heb al van een paar mensen gehoord dat ze benieuwd waren naar mijn avontuur van het afgelopen weekend. Nou hier komt het verhaal dan….
Er was eens een berg en daar gingen we naar toe… haha nee hoor grapje :P

We werden zaterdag om half 9 opgehaald en vertrokken met zijn tienen in een busje met gids Elton.
Na een stop bij een benzinestation waar we gebakjes van hem kregen vertrokken we echt richting het binnenland. Na een stukje rijden kwamen we langs een grote fabriek, bij die fabriek begint de ‘Afobakkeweg’, dat is de weg na het binnenland, deze weg bestaat uit de grondstof bauxiet. En van bauxiet kunnen ze aluminium maken, dat maken ze in die fabriek. Maar bauxiet is wel echt een troep, heel de auto zit onder en je kleding en je krijgt het er ook moeilijk uit. Buiten dat zit die weg helemaal vol met kuilen, echt super slecht, dus we hebben lekker met zn tienen in de bus zitten hobbelen! Na ongeveer 2 uur op die weg namen we een afslag op de ‘weg naar Brownsberg’. Daar begon de tocht bergopwaarts, in nog steeds dezelfde bauxietslik. Af en toe had de bus er een beetje moeite mee. Halverwege kwamen we een tegenligger tegen, waardoor we moesten stoppen, maar toen kwamen we vast te zitten. Elton heeft toen meerdere pogingen gedaan om een stukje achteruit te rijden en dan een nieuwe aanloop te nemen, maar dat lukte nog niet. Uiteindelijk zijn we nog verder achteruit naar beneden gereden en zijn wij allemaal uitgestapt en is de bus een stukje leeg verder gereden en zijn wij erachter aan gelopen. Was erg glibberig merkten we toen :p
Rond 2 uur kwamen we aan bovenop de berg, daar was een soort vakantieresortje. Even uitgerust en van het uitzicht genoten, was super mooi, eigenlijk niet goed in woorden te beschrijven. Ik hoop dat de foto’s een goed beeld ervan geven! Daarna bij het hutje wat we toegwezen kregen onze tassen weggelegd en de hangmatten opgehangen. Was een leuk gezicht al die hangmatten onder een afdakje! Rond 3 uur zijn we toen door het tropisch regenwoud naar beneden gelopen, een toch van bijna anderhalf uur. Uiteindelijk kwamen we uit bij de ‘Ireneval’, bij deze waterval hebben we nog lekker gezwommen, jammer genoeg begon het toen te regenen! Daarna moesten we weer gauw terug gaan lopen om voor het donker terug te zijn, aangezien het hier rond 7 uur donker is, en in een tropisch regenwoud natuurlijk nog sneller. De tocht terug was wel echt zwaar! Het was vrij stijl omhoog en soms ook vrij glad. En aangezien ik op de tocht naar beneden al een aantal meter naar beneden gegleden was, deed ik het op de terugweg wat voorzichtiger aan. En misschien is wat meer sporten ook wel verstandig haha, dan heb ik de volgende keer iets meer conditie ;) Maar alles bij elkaar was het super om daar te lopen. De waterval was mooi, het was super rustig met allemaal mooie dieren geluidjes. En wat ook heel super was is dat we echte apen in het wild gezien hebben. Hoog boven in de bomen zagen we ‘brulapen’ van boom naar boom klimmen. Deze apen heten zo omdat ze ontzetten hard kunnen brullen, ze doen dit om hun territorium aan te geven.
Het was niet eens extreem warm in het bos, maar wel een ontzettende hoge luchtvochtigheid wat voor erg zweten zorgt en toen het ook nog eens ging regenen kwamen we dus drijfnat aan. Dan heb je echt zin in een lekkere warme douche :) Maar jammer genoeg was dat niet mogelijk, dan maar weer een verfrissende koude douche ;)
Na een avondmaal bij het restaurantje, die natuurlijk bestond uit nasi, bami, bittere andijvie, bananen en salade ben ik om half 10 samen met Laive al lekker in de hangmat gaan liggen. Ik was zooooo moe toen. We hebben nog wel anderhalf uur gezellig liggen kletsen en lachen tot de rest naar hun hangmat kwam.
Er was ons verteld dat het op de Brownsberg vrij koud kon zijn, maar ik had lekker de lekkere trui van Sander aan, dus had het eigenlijk niet koud :) en heb gelukkig ook vrij lekker geslapen! Wel jammer was dat er bij ons hutje nog een andere groep aanwezig was die erg aan het keten waren, waarop ik een paar keer heb geroepen of ze aub stil konden zijn. Maar doordat ik ff wakker was heb ik wel weer de brulapen gehoord, dat was heel bijzonder, lig je in een hangmat te slapen en hoor je apen keihard brullen! Niet normaal wat voor lawaai die beesten kunnen maken!

De volgende dag weer best vroeg op, om 8 uur uit de hangmat. Elton zorgde wel goed voor ons hoor, hij heeft lekker roerei gebakken en we kregen thee en konden lunch smeren om mee te nemen.
Na alles opgeruimd te hebben en in de bus gedaan vertrokken we om 11 uur aan onze survival tocht. Het was de bedoeling dat we de Brownsberg naar beneden liepen en dan via een bootje het ‘Stuwmeer’ overgingen. Het was echt gaaf die dag! Het is best moeilijk om te beschrijven in woorden wat we precies gedaan hebben en hoe de ervaring was. De tocht ging eerst door een stuk regen/oerwoud, wat af en toe een stukje dalend was. Elton was echt een goede gids, hij wist echt superveel te vertellen over alles. Vlinders, kikkers, bomen, vruchten, planten, etc. erg interessant!
Wat minder was dat we ook een mierennest van zon 10 meter, met hele grote zwarte en rode mieren, je moest er stampend overheen zodat ze minder op je kropen. Nog vervelender was dat er een glad stuk in zat en ik net weer uit moest glijden en met mijn hand midden in de mieren terecht kwamen en die leuke mieren bijten dan flink in je hand!
Erg bijzondere bomen waren ook de woudreuzen! Echt megegrote bomen, heel hoog en grote meer platte stam. We hebben trouwens ook nog even Jane gespeeld! Er waren ook echte ‘Lianen’, dus we dachten meteen aan het Tarzan en Jane verhaal, je had zelfs schommels van Lianen, erg leuk! En het zijn dus geen touwen ;) maar gewoon luchtwortels. Er zijn ook nog verschillende soorten, bijvoorbeeld ook wurglianen, die om een andere boom heen gaan groeien.
Na ongeveer een tocht van anderhalf uur kwamen we bij de ‘witte kreek’, heel helder water, waar we weer lekker even gezwommen hebben.
Toen begon het echte survivallen, soms liepen we echt op plekken waar volgens mij vrij weinig mensen lopen, en was er ook niet echt sprake van een pad. Elton had ook een groot kapmes bij om takken die in de weg zitten weg te hakken. We moesten ook met onze gympies door het water lopen, dus lekker soppend liepen we met zijn allen verder. Het gesop werd nog erger toen we op een stuk weg kwamen waar het één grote modderpoel was. Naja zie de foto’s maar zou ik zeggen ;) We hebben in ieder geval erg gelachen en veel weg geglibberd. Lydia was zelfs bijna haar schoen kwijt en Inge zakte bijna tot haar knieën weg.
Deze toch duurde ook weer bijna anderhalf uur en toen kwamen we aan bij het Stuwmeer, daar zat al een man met een bootje te wachten. Allemaal gehesen in een zwemvest gingen we varen, het was toen nog lekker zonnig weer! Alleen duurde de pret niet lang, we kregen een mega regenbui op onze kop en uiteindelijk waren niet alleen in zwemvest gehesen, maar ook in een poncho!
Het stuwmeer is aangelegd om stroom op te wekken voor de fabriek waar ik in het begin over vertelde, alleen tijdens de aanleg van dit meer zijn jammer genoeg hiervoor een aantal dorpen onder moeten lopen. Deze mensen hebben nieuwe dorpen ergens anders gekregen, met een soort houten rijtjeshuizen. De mensen zijn er alleen nog steeds niet erg blij mee.
Ook stonden op de plek van het meer heel veel bomen, deze bomen zijn wel blijven staan, wat nu het aanzicht geeft van een heel groot meer met allemaal uitstekende dode boomtoppen. Erg apart!
Tijdens het varen gingen we af en toe ook over een boomtopje, wat voor een hoop gegil zorgde omdat we dan flink schuin hingen.
Na ongeveer 3 kwartier varen kwamen we aan bij ‘Ston eileind’, ook een recreatieplek. Als het nog mooi weer was geweest dan hadden we hier ook nog kunnen zwemmen. Maar het was nog steeds slecht weer, dus na allemaal droge kleding aangedaan te hebben zijn we met de bus weer vertrokken. Iemand anders had de bus hier naar toe gereden.
Tijdens de terugweg op de afobakkeweg kregen we nog meer heftige regen! Toen het ook nog eens donker en mistig werd zagen we dus bijna niets meer. Ik zat voorin de bus bij Elton en zat echt met hem mee te rijden, hij moest daar echt om lachen, samen de kuilen proberen omzeilen en het raam poetsen met tissues. Het had wel wat zo op die weg rijden, maar het was toch ook wel weer spannend, en voor mijn gevoel bleef het ook duren, je had weinig zicht, geen lampen op de weg, harde regen, al die kuilen…. dus dan snap je wel dat het er geen einde aan komt.
Ik was toch wel blij toen we uiteindelijk de fabriek weer zagen! De rest in de bus haalde ook weer opgelucht adem, voor de gene helemaal achterin moet het denk ik helemaal spannend zijn geweest.
We hebben Elton wel een applausje gegeven toen we weer Paramaribo inreden.
Na Cindy en Imke bij hun huis afgezet te hebben, waren we uiteindelijk om half 10 thuis, erg moe zowel lichamelijk, maar ook van de vele indrukken!
En we waren ook erg hongerig nog, we hebben toen lekker pizza besteld, de eerste keer dat we het deden hoor!

Ik hoop dat jullie zo een beetje een beeld hebben van wat ik het afgelopen weekend gedaan, gezien en meegemaakt heb! En misschien geven de foto’s ook wel een beeld ervan!

Jammer genoeg is de regen die zondag begonnen is nu nog niet opgehouden!
Veel straten staan hier blank, kinderen kunnen niet naar school en je wordt vooral heeeel erg nat!!

Liefs van Hanneke!